Jurysamenstelling Maastricht 2019:
Lees het persbericht
Sara Bachour is opgeleid in Bologna (IT) en aan de MAFAD in Maastricht. Hier studeerde zij cum laude af en volgde de POLIS academie. Naast werken in textiel maakt zij fotowerk (in boekvorm of monumentale installaties) en videowerken. In het videowerk combineert Bachour bestaand analoog filmmateriaal en digitale beelden.
Bachour kreeg al ruime erkenning, ook in de vorm van prijzen, zoals de Tent Award 2015 in Rotterdam. Zij legt in haar werk de lat hoog. Ideeënrijkdom en oog voor detail kenmerken de films. In ‘The Stretch between two Frames’ leveren de vertraagd afgespeelde beelden fraaie ornamentiek op, maar ook melancholie. Het werk is krachtig en gelaagd en bezit onmiskenbare poëzie. Sara Bachour is een bijzonder talent dat blijft verrassen.
Het portfolio van Simone Schuffelen bestaat uit een verzameling van op video vastgelegde rollen die ze kan aannemen op straat, in café’s of in reclames. Steeds draait het hierbij om de sociale interactie. Taal speelt een belangrijke rol. De solo-performances of acts in groepsverband leveren geregeld visueel spetterend, maar ook gelaagd werk op dat overtuigt. Het werk van Schuffelen is volop in ontwikkeling én heeft enorme potentie. Simone Schuffelen is een theaterpersoonlijkheid en - getuige haar veelzijdige, multidisciplinaire werk - een aanstormend talent. De jury is benieuwd naar haar volgende stappen.
Het ingezonden portfolio van Michiel Ubels bevatte een compilatie van trailers van zijn films. De editing van de trailer is bijzonder, toont al het handschrift van de maker. Humor en vervreemding gaan hand in hand.
Ubels verenigt in zijn films uiteenlopende genres en stijlen en hij experimenteert met vorm en inhoud. In deze hybride films neemt Ubels de vrijheid documentaire, fictieve, en theatrale elementen te combineren met grafische-, muzikale-, tekstuele- en sound-aspecten. Zijn filmtaal is interactief, roept de online game wereld op en doorbreekt de vierde wand.
Vormexperimenten met het medium film zijn een constante in de kunstwereld. Het lukt echter maar weinig kunstenaars om filmisch experiment met psychologische diepgang te combineren. Het vormexperiment heeft de boventoon. Al met zijn eindexamenwerk uit 2016 getiteld: De Koning van de Waanzin op de Academie voor Beeldende Kunst in Maastricht (waarvoor hij de Tent Award 2016 won) slaagde Michiel Ubels erin met zijn bij vlagen hysterische film ontroering bij de kijker op te roepen. Zowel de karakters, de dramatische ontwikkelingen als de manier waarop de film gestalte krijgt, visueel, auditief en interactief spelen daarbij een onmisbare rol.
Michiel Ubels is “steengoed”. In een paar jaar tijd heeft zijn werk een enorme groei doorgemaakt en het wordt steeds beter.
De menselijke zoektocht naar liefde, erkenning en warmte, en hoe deze zeer persoonlijke zoektocht wordt beïnvloed door sociale normen en idealen is, aldus Ubels, zijn belangrijkste thema. Wild experiment en een wellicht instinctieve neiging de kijker in de ongemakkelijke rol van voyeur te dwingen zijn daarbij een constante. Die bijna fysieke interactiviteit tussen kijker en beeld kenmerkt Ubels films. Ubels bezit het talent, humor en drama met elkaar te verbinden en elke scene een bijna gekmakend dubbelzinnigheid te geven die tot nadenken stemt en na-resoneert.
Uitermate nieuwsgierig en vol vertrouwen kijkt de jury uit naar de komende filmproducties van Michiel Ubels.